การศึกษาขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนชายและหญิงระดับประถมศึกษา ในภาคใต้ของประเทศไทย

A Study of Anthropometry of Male and Female Elementary School Students

in the South of Thailand

สุรสิทธิ์ ระวังวงศ์^1* พันธ์ยศ วรเชฐวราวัตร์²

^1,2สาขาวิชาวิศวกรรมอุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย

อ.เมือง จ.สงขลา 90000

E-mail: sitnong2@yahoo.co.th*

Surasit Rawangwong^1* Panyos Worachetwarawat²

^1,2Department of Industrial Engineering, Faculty of Engineering, Rajamangala University of Technology

Srivijaya, Muang, Songkhla 90000

E-mail: sitnong2@yahoo.co.th*

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนชายและหญิงระดับประถมศึกษาในภาคใต้ของประเทศไทย

วิธีการ : นักเรียนชายและหญิงระดับประถมศึกษาในภาคใต้ของประเทศไทย จำนวน 36 สัดส่วน โดยใช้เครื่องมือวัด 2 แบบ คือแบบที่ 1 ได้จัดสร้างขึ้นคือ เครื่องมือวัดความสูง ส่วนแบบที่ 2 คือเครื่องมือวัดคาลิปเปอร์ กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยนักเรียนชายและหญิง ช่วงอายุ 7-12 ปี จำนวน 700 คน เป็นนักเรียนชาย 350 คน และหญิง 350 คน

ผลการวิจัย : จากการเปรียบเทียบขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนชายกับนักเรียนหญิงอายุ 7-12 ปี ในภาคใต้ที่ได้จากงานวิจัยนี้ จำนวน 36 สัดส่วน สรุปได้ว่านักเรียนชายมีขนาดสัดส่วนร่างกายที่โตกว่านักเรียนหญิงเกือบทุกสัดส่วนอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) ยกเว้น ความสูงขณะยืน ความสูงระดับสายตาขณะยืน ความสูงระดับไหล่ขณะยืน ความสูงระดับสะโพก ความสูงระดับนิ้วมือ ความยาวจากก้นถึงหัวเข่า ความยาวจากก้นถึงข้อพับเข่าความสูงของเข่าขณะนั่ง ความกว้างของสะโพก ความหนาของหน้าอก ระยะจากไหล่ถึงข้อศอก ระยะจากต้นแขนถึงปลายนิ้ว ระยะจากไหล่ถึงจุดศูนย์กลางมือขณะกำระยะกางแขน ระยะกางศอก ระยะเอื้อมแขนขึ้นเหนือศีรษะในท่านั่ง และระยะเอื้อมแขนด้านหน้า ที่นักเรียนชายจะมีขนาดต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05)

จากนั้นได้ทำการเปรียบเทียบขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนชายและหญิง ที่ได้จากงานวิจัยนี้กับงานวิจัยในต่างประเทศ ดังนี้ เปรียบเทียบขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนชายที่ได้จากงานวิจัยนี้กับของประเทศเม็กซิโก จำนวน 21 สัดส่วน สรุปได้ว่างานวิจัยนี้มีขนาดสัดส่วนร่างกายที่โตกว่าข้อมูลของนักเรียนชายของประเทศเม็กซิโก เกือบทุกสัดส่วนอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) ยกเว้นความสูงระดับนิ้วมือ ความกว้างของสะโพก ความยาวของศีรษะ ความกว้างของศีรษะ และความยาวของเท้า ที่งานวิจัยนี้จะมีขนาดต่ำ กว่าอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) และเปรียบเทียบขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนหญิงที่ได้จากงานวิจัยนี้กับของประเทศเม็กซิโก จำนวน 21 สัดส่วน สรุปได้ว่างานวิจัยนี้มีขนาดสัดส่วนร่างกายที่โตกว่าข้อมูลของนักเรียนหญิงของประเทศเม็กซิโก เกือบทุกสัดส่วนอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) ยกเว้นความสูงระดับนิ้วมือ ความยาวของศีรษะ ความกว้างของศีรษะ ความกว้างของสะโพก ความกว้างของมือความกว้างของเท้า และความยาวของเท้า ที่งานวิจัยนี้จะมีขนาดต่ำ กว่าอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) และได้เปรียบเทียบขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนชายที่ได้

จากงานวิจัยนี้กับของประเทศอิหร่าน จำนวน 14 สัดส่วน สรุปได้ว่า งานวิจัยนี้มีขนาดสัดส่วนร่างกายที่โตกว่าข้อมูลของนักเรียนชายของประเทศอิหร่านเกือบทุกสัดส่วนอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) ยกเว้นความลึกของอกและเปรียบเทียบขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนหญิงจากงานวิจัยนี้กับนักเรียนหญิงของประเทศอิหร่าน จำนวน 14 สัดส่วน สรุปได้ว่างานวิจัยนี้มีขนาดสัดส่วนร่างกายที่โตกว่าข้อมูลของเด็กนักเรียนหญิงของประเทศอิหร่านทุกสัดส่วนอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05)

คำสำคัญ : การยศาสตร์ ขนาดสัดส่วนร่างกาย นักเรียนชายและหญิง

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551

คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

ระยะเวลาการทำงานและหยุดพักที่เหมาะสมเพื่อลดความล้าในพนักงาน ตรวจสอบคุณภาพขวดกะกลางคืนของโรงงานผลิตเครื่องดื่ม

Appropriate working and rest period to relieve fatigue of night shift bottle

inspection staff in beverage factory

ธนชิต ขันทราช , นิวิท เจริญใจ

ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ อ.เมือง จ.เชียงใหม่ 50200

E-mail: Tan28516@rocketmail.com and Nivit@chiangmai.ac.th

Tanachit Khuntarat Nivit Charoenchai

Department of Industrial Engineering, Faculty of Engineering, Chiangmai University, Muang,

Chiangmai 50200

E-mail: Tan28516@rocketmail.com and Nivit@chiangmai.ac.th

ความเป็นมา : งานตรวจสอบคุณภาพขวดในโรงงานผลิตเครื่องดื่มเป็นงานที่ต้องใช้สายตาในการเพ่งมองและใช้ความคิดในการตัดสินใจคัดแยกผลิตภัณฑ์ที่ไม่ได้คุณภาพออกจากสายการผลิต การทำงานในเวลากลางคืนที่ดำเนินอย่างต่อเนื่องจะทำให้พนักงานเกิดความล้าทางจิตใจ (Mental fatigue) ซึ่งส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงาน และเพิ่มโอกาสการเกิดอุบัติเหตุในเวลางาน หนึ่งในวิธีการลดความล้าทางจิตใจคือการจัดเวลาการทำงานและเวลาพักที่เหมาะสมซึ่งจะส่งผลถึงระดับของการลดความล้าทางจิตใจที่มีประสิทธิภาพ

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาและคัดเลือกระยะเวลาทำงานและหยุดพักที่ทำให้ความล้าทางจิตใจลดลงมากที่สุดในพนักงานตรวจสอบคุณภาพสินค้าเครื่องดื่มในสายการบรรจุกะกลางคืนจากช่วงเวลาพักที่สามารถปฏิบัติได้จริง

วิธีการ : ทำการวัดความล้าทางจิตใจโดยใช้แบบสอบถามทางจิตพิสัยและวัดค่าเวลาตอบสนอง (Reaction time) ในพนักงานตรวจสอบคุณภาพขวดของโรงงานผลิตเครื่องดื่ม โดยทำการวัดก่อนและหลังการพักของการทำงานของพนักงานกะกลางคืน 12 คน และทำการวิเคราะห์ผลโดยวิธีทางสถิติเพื่อหาระยะเวลาทำงานและหยุดพักที่ทำให้ความล้าลดลงมากที่สุด

ผลการวิจัย : ระยะเวลาทำงานและพักที่เหมาะสมที่สุดคือทำงาน 60 นาทีและหยุดพัก 60 นาที

คำสำคัญ : Ergonomics, mental fatigue, shift work, inspection, reaction time, work rest

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551

คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

การนำเทคนิค 5ส มาประยุกต์ใช้ในงานเคเบิลสายโทรศัพท์

The Application of 5S Technique in Telephone Cable Installation

ศิลปชัย วัฒนเสย

สาขาวิชาวิศวกรรมอุตสาหการ วิทยาลัยวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต อ.เมือง จ.ปทุมธานี 12000

E-mail: sinlapachai@hotmail.com

วัตถุประสงค์ : การนำเทคนิค 5ส มาประยุกต์ใช้ในงานเคเบิลสายโทรศัพท์ เป็นการศึกษาแนวทางในการลดเวลาการทำงานของงานเคเบิลสายโทรศัพท์

ผลการศึกษา : สาเหตุที่ทำให้เกิดการล่าช้า หรือใช้เวลาในการปฏิบัติงานมากเกินไปนั้น มาจากการจัดเก็บเครื่องจักร วัสดุ เครื่องมือและอุปกรณ์ต่างๆ ไม่เป็นระเบียบ ไม่มีการกำหนดพื้นที่จัดเก็บ และไม่มีหมวดหมู่สำหรับจัดเก็บ จากสาเหตุดังกล่าวทำให้ต้องสูญเสียเวลามากในการค้นหาและจัดเก็บจัดเครื่องจักร วัสดุ เครื่องมือและอุปกรณ์ต่างๆ เพื่อนำไปปฏิบัติงาน รวมไปถึงทำให้เกิดการชำ รุดเสียหาย และอุบัติเหตุ

วิธีการแก้ปัญหานั้นได้นำเทคนิค 5ส เป็นขั้นตอนหลักในการดำเนินการปรับปรุง และใช้หลักการของ การศึกษาการทำงานและการวางผังโรงงาน ดำเนินการปรับปรุงในรายละเอียด เมื่อดำเนินการปรับปรุงแล้วผลปรากฏว่าสามารถลดเวลาในการทำงานลงได้คือ งานขยายข่ายสายเคเบิลลดเวลาลงได้ 47 นาที ต่องาน งานซ่อมและบำรุงรักษาสามารถลดเวลาลงได้ 31 นาทีต่องาน การจัดเก็บเครื่องจักร วัสดุ อุปกรณ์และเครื่องมือ มีสถานที่จัดเก็บ และเป็นหมวดหมู่ ทำให้ค้นหาและจัดเก็บได้สะดวก รวดเร็วขึ้น

คำสำคัญ : เทคนิค 5ส การออกแบบคลังพัสดุ การศึกษา การทำงาน

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551

คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

การศึกษาความสามารถและทักษะในการประเมินและบริหารอารมณ์ของตนเอง และผู้อื่น กรณีศึกษาบุคลากรในโรงงานผลิตเส้นก๋วยเตี๋ยวแห่งหนึ่ง

A Study of Competency and Skill of Emotional Evaluation and Management

on Self and Others: Case Study of Employees in A Produced Noodle Factory

ภัทธีรา ม้วนจั่น^1* นิธิศ บริสุทธิ์²

1*,2ศูนย์พัฒนาผลิตภาพอุตสาหกรรม สำนักวิจัยและบริการวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี เขตทุ่งครุ กรุงเทพฯ 10140

E-mail: pattira.mou@kmutt.ac.th, nithit.bor@kmutt.ac.th

Pattira Mounjan^1* Nithit Borisut²

^1*,2Center for Industrial Productivity Development, Institute for Scientific and Technological Research

and Services, King Mongkut’s University of Technology Thonburi, Thungkru, Bangkok 10140

E-mail: pattira.mou@kmutt.ac.th, nithit.bor@kmutt.ac.th

วัตถุประสงค์ : เพื่อสำรวจและประเมินระดับความสามารถและทักษะการประเมินและบริหารอารมณ์ ที่มีต่อตนเองและต่อผู้อื่น ของบุคลากรในระดับต่างๆ ขององค์กร และทำการเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างปัจจัยที่ศึกษา

วิธีการ : ทำการศึกษาบุคลากรในโรงงานอุตสาหกรรมผลิตเส้นก๋วยเตี๋ยวขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ปัจจัยที่ศึกษา ได้แก่ เพศ อายุ สถานภาพ ตำแหน่งงานหน่วยงาน อายุการทำงาน อายุการทำงานในบริษัท และรายได้ ที่ส่งผลต่อความสามารถและทักษะในการประเมินและบริหารอารมณ์ ซึ่งแบ่งเป็น 5 ด้าน คือ ด้านความตระหนักรู้ตนเอง ด้านการบริหารจัดการอารมณ์ ด้านการมองโลกในแง่ดีหรือแรงจูงใจตนเอง ด้านการเข้าใจอารมณ์ ผู้อื่น และ ด้านทักษะทางสังคม ซึ่งกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ศึกษาประกอบด้วยบุคลากรทุกหน่วยงานและทุกระดับ จำนวนทั้งสิ้น 122 คน

ผลการศึกษา : ทั้งภาพรวมและการจำแนกรายด้านทั้ง 5 ด้าน ของทักษะในการประเมินและบริหารอารมณ์ของตนเองและของผู้อื่น ที่ค่าอยู่ในระดับปานกลาง และเมื่อทำการทดสอบความมีนัยสำคัญของปัจจัยสำหรับข้อมูลทั่วไปของผู้ตอบแบบสอบถาม ที่มีผลต่อความสามารถและทักษะการประเมินและบริหารอารมณ์ทั้ง 5 ด้าน พบว่า อายุ อายุการทำงาน และอายุการทำงานในบริษัท มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (ที่ระดับ 0.05) กับทักษะด้านการมองโลกในแง่ดี ซึ่งข้อมูลดังกล่าวเป็นประโยชน์อย่างยิ่งในการนำไปสร้างแนวทาง การพัฒนาบุคลากร และการสร้างแผนการเรียนรู้และฝึกอบรมขององค์กรต่อไป

คำสำคัญ : ทักษะการประเมินและบริหารอารมณ์ โรงงานผลิตเส้นก๋วยเตี๋ยว การมองโลกในแง่ดี

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551

คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

การศึกษาขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนระดับอนุบาลชายและหญิง ในภาคใต้ของประเทศไทย

A Study of Anthropometry of Male and Female Kindergarten

in the South of Thailand

สุรสิทธิ์ ระวังวงศ์^1* จักรนรินทร์ ฉัตรทอง²

^1,2สาขาวิศวกรรมอุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย

อ.เมือง จ.สงขลา 90000

E-mail: sitnong2@yahoo.co.th*

Surasit Rawangwong^1* Jaknarin Chatthong²

^1,2Department of Industrial Engineering, Faculty of Engineering, Rajamangala University of Technology

Srivijaya, Muang, Songkhla 90000

E-mail: sitnong2@yahoo.co.th*

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนอนุบาลชายและหญิงในภาคใต้

วิธีการ : นักเรียนอนุบาลชายและหญิงในภาคใต้ จำนวน 36สัดส่วน โดยใช้เครื่องมือวัด 2 แบบ คือแบบที่ 1 เป็นเครื่องมือที่จัดสร้างขึ้นคือ เครื่องมือวัดความสูง และแบบที่ 2 เป็นเครื่องมือวัดคาลิปเปอร์ กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยนักเรียนอนุบาลชายและหญิง ช่วงอายุ 4-6 ปี จำนวน 600 คน เป็นนักเรียนอนุบาลชาย 300 คน และหญิง 300 คน

ผลการวิจัย : วัดความสูงและชั่งน้ำหนักนักเรียนอนุบาลชาย มีความสูงเฉลี่ย 110.31(±3.87) 115.11(±1.95) 120.61(±3.27) ซม. ตามลำดับ และน้ำหนักเฉลี่ย 19.21(±3.11) 22.27(±3.83) 25.49(±5.44) กก.ตามลำดับ วัดความสูงและชั่งน้ำหนักนักเรียนอนุบาลหญิง มีความสูงเฉลี่ย 109.12(±3.12) 114.80(±2.96) 121.00(±4.12) ซม.ตามลำดับ และน้ำหนักเฉลี่ย 18.46(±3.77) 21.26(±4.59) 23.11(±3.84) กก. ตามลำดับ

จากการเปรียบเทียบขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนอนุบาลชายและหญิง ช่วงอายุ 4-6 ปี ในภาคใต้ ที่ได้จากงานวิจัยนี้ จำนวน 36 สัดส่วน สรุปได้ว่านักเรียนอนุบาลชายมีขนาดสัดส่วนร่างกายที่โตกว่านักเรียนอนุบาลหญิงเกือบทุกสัดส่วนอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) ยกเว้น ความสูงระดับสะโพกความสูงระดับข้อนิ้วมือ ความสูงระดับนิ้วมือ ความยาวจากก้นถึงหัวเข่า และความยาวจากก้นถึงข้อพับเข่า

เมื่อเปรียบเทียบขนาดสัดส่วนร่างกายนักเรียนอนุบาลชาย อายุ 6 ปี ในภาคใต้ของประเทศไทยกับนักเรียนอนุบาลชาย อายุ 6 ปี ของประเทศตุรกี จำนวน 15สัดส่วน สรุปได้ว่า นักเรียนอนุบาลชายในภาคใต้ของประเทศไทยมีขนาดสัดส่วนร่างกายที่โตกว่านักเรียนอนุบาลชายของประเทศตุรกีเกือบทุกสัดส่วนอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) ยกเว้นระยะจากข้อศอกถึงปลายนิ้วมือ ระยะจากต้นแขนถึงปลายนิ้ว ความหนาของหน้าอกความสูงขณะนั่ง และความสูงระดับสายตาขณะนั่ง

คำสำคัญ : การยศาสตร์ ขนาดสัดส่วนร่างกาย นักเรียนอนุบาลชายและหญิง

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551

คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

การศึกษาเบื้องต้นเพื่อลดอาการปวดหลังของเกษตรกร : กรณีศึกษาชาวนาใน 3 ตำบลของอำเภอระโนด จังหวัดสงขลา

Preliminary Study for Low Back Pain Reduction in Farmers : A Case Study of

the Paddy Farmers in 3 Sub-Districts of Ranode Districts, Songkla Province

อดุลย์ โอวสุวรรณกุล ภาณุเดช แสงสีดำ ยุทธชัย บรรเทิงจิตร *

สาขาวิชาเทคโนโลยีอุตสาหการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ สาทร กทม 10120

ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ

E-mail: ytc@kmitnb.ac.th*

Adul O-Suwankul Panudech Sangseedam Yuthachai Bunterngchit*

Rajamangala University of Technology Krungthep Sathorn, Bangkok 10120

Department of Industrial Engineering, Faculty of Engineering,

King Mungkut’s University of Technology North Bangkok, Bangsue, Bangkok 10800

E-mail: ytc@kmitnb.ac.th*

วัตถุประสงค์ : เพื่อลดระดับอาการปวดหลัง ส่วนล่างของชาวนาใน 3 ตำบลของอำเภอระโนด จังหวัดสงขลา จากการใช้แบบสัมภาษณ์กับชาวนาชายที่ มีปัญหาการปวดหลัง 10 คน พบว่าค่าดัชนีความไม่ปกติ (AI) สูงสุดมีค่า 3.8 และค่าเฉลี่ยเป็น 2.96(±0.5) จึง สมควรหาวิธีแก้ไขปัญหา

ผลจากการศึกษา : ค่าเฉลี่ยของอัตราส่วนสัญญาณของกล้ามเนื้อที่วัดโดยวิธี มาตรฐานคือ Erector Spinae (L), Erector Spinae (R), Multifidus (L), และ Multifidus (R) มีค่าเฉลี่ยเป็น 1.84, 1.86, 1.67 และ1.81 ตามลำดับ ส่วนผลการวิเคราะห์ ท่าทางการทำงานมีค่า RULA เฉลี่ย 7(±0.0) ในขณะยก กระสอบข้าวหนัก 100 กิโลกรัม ได้ค่าแรงกดที่หมอนรอง กระดูก L5/S1 เฉลี่ยสูงสุด 7,243.7(±491.8) N

วิเคราะห์หาสาเหตุของการปวดหลังพบว่ามาจากท่าทางการยกที่ไม่ถูกต้องมีการก้มหลังในการยกจึงได้กำหนดให้ มีการฝึกอบรมวิธีการยกที่ถูกวิธีโดยการย่อเข่าซึ่งมีผลทำให้สัดส่วนของสัญญาณ EMG ที่กล้ามเนื้อดังกล่าวมีค่า 0.91, 1.07, 1.33 และ1.47(μν) ตามลำดับ โดยสัดส่วน ของ 3 ค่าแรกลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) สำหรับค่า RULA เฉลี่ยไม่เปลี่ยนแปลง และสำหรับค่าเฉลี่ยของแรง กดที่หมอนรองกระดูก L5/S1 มีค่าลดลงเป็น 5,920.8(±631.9) N หรือลดลงร้อยละ 18.3 และจากการ ใช้แบบสัมภาษณ์กับผู้ถูกทดลอง 10 คน ได้ค่า AI สูงสุด เป็น 3.3 และค่าเฉลี่ยเป็น 2.5(±0.4) ลดลงร้อยละ 15.2

คำสำคัญ : กล้ามเนื้อหลัง สัญญาณไฟฟ้ากล้ามเนื้อ แรง กดที่หมอนรองกระดูก

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551

คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

การศึกษาและเปรียบเทียบภาวะปวดหลังบริเวณกระเบนเหน็บของพนักงาน ที่ทำงานในโรงงานอุตสาหกรรม

The Study and Comparison of Employees’ Low Back Pain in

Manufacturing Industries

เจษฎา กาญจนภัทรานนท์ จรรยา จิตราพิเนตร วิชัย วนดุรงค์วรรณ ยุทธชัย บรรเทิงจิตร*

สาขาวิชาเทคโนโลยีอุตสาหการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ สาทร กทม. 10120

แผนกการบริหารความเสี่ยง ฝ่ายพัฒนาคุณภาพและความปลอดภัย การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย

กลุ่มโรงพยาบาลศรีวิชัย 240/1-7 จรัญสนิทวงศ์ บางกอกน้อย กทม. 10700

ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ

E-mail: ytc@kmitnb.ac.th*

Chetsada Kanchanapatthanon Janya Jitrapinate Vichai Vanadurongwan Yuthachai Bunterngchit*

Rajamangala University of Technology Krungthep Sathorn, Bangkok 10120

Srivichai Hospital Group 240/1-7 Charunsanitwong Rd., Bangkoknoi, Bangkok

King Mungkut’s University of Technology North Bangkok, Bangsue, Bangkok 10800

E-mail: ytc@kmitnb.ac.th*

วัตถุประสงค์ : เพื่อเปรียบเทียบภาวะปวดหลัง บริเวณกระเบนเหน็บของพนักงานที่ทำงานในโรงงาน อุตสาหกรรม

วิธีการ : พนักงานที่ทำงานในโรงงาน อุตสาหกรรม 12 กลุ่มอาชีพ กลุ่มอาชีพละประมาณ 100 คน โดยทำ การสำรวจด้วยแบบสอบถามที่ผ่านการ ตรวจสอบความเที่ยงตรงของเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญและ การตรวจสอบความเชื่อถือได้ของแบบสอบถาม

ผลการศึกษา : ค่าระดับความรุนแรง (Oswestry; OSW) ของอาการปวดหลังบริเวณดังกล่าว สูงสุด 3 อันดับแรก คือ (1) พนักงานปั่นทอด้ายโดยเครื่องจักร 23.7(±16.8)% (2) พนักงานซ่อมบำรุงเครื่องจักรกลหนัก 16.5(±15.7)% และ (3) พนักงานผลิต และขนถ่ายวัสดุ ก่อสร้าง 16.5(±11.6)% โดยมีค่าเฉลี่ย 12 กลุ่มอาชีพ 14.9(±12.1)% ซึ่งเป็นระดับความรุนแรงไม่มากนัก

เมื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อภาวะปวดหลังบริเวณกระเบนเหน็บโดยใช้สถิติ ไค-สแควร์ สรุปได้ว่าปัจจัยหลักที่ ส่งผลกระทบต่อจำนวนพนักงานที่ปวดหลังบริเวณกระเบนเหน็บหลายกลุ่มอาชีพอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) ได้แก่ การบิดตัว ความสูงเก้าอี้ การยกภาระหนัก พื้นที่ การทำงาน

เมื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อระดับความ รุนแรงของอาการปวดหลัง (OSW) โดยใช้ ANOVA สรุป ได้ว่าปัจจัยหลักที่ส่งผลกระทบหลายกลุ่มอาชีพอย่างมี นัยสำคัญ (p<0.05) ได้แก่ การก้มขณะทำงาน การยก ภาระหนัก อิริยาบถในการทำงาน การบิดตัว และจาก การเปรียบเทียบระดับความรุนแรงอาการปวดหลังบริเวณ กระเบนเหน็บของพนักงาน ทั้ง 12 กลุ่มอาชีพพบว่ามี ความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) สำหรับแต่ละ อาชีพที่ศึกษา

คำสำคัญ : ภาวะปวดหลังบริเวณกระเบนเหน็บ ระดับ ความรุนแรงของการปวดหลัง พนักงานปั่นทอด้ายโดย เครื่องจักร

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551

คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

การพัฒนาระบบประเมินความเสี่ยงเพื่อการออกแบบทางด้านการยศาสตร์ กรณีศึกษาในอุตสาหกรรมประกอบรถยนต์

The development of risk evaluation system for ergonomics design:

A case study of welding shop in automotive industry

นริศ เจริญพร* ฌานนท์ พูนกวิน จิรายุ ยุวธานนท์

ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี 12120

E-mail: cnaris@engr.tu.ac.th

Naris Charoenporn, Chanon Poonkawin, Jirayu Yuwathanonth

Department of Industrial Engineering, Faculty of Engineering, Thammasat University

E-mail: cnaris@engr.tu.ac.th*

วัตถุประสงค์ : เพื่อพัฒนารูปแบบประเมินความเสี่ยงทางด้านการยศาสตร์สำหรับใช้ในโรงเชื่อมตัวถังของอุตสาหกรรมประกอบรถยนต์

วิธีการ : รูปแบบของการประเมินที่พัฒนาขึ้นครั้งนี้ ได้ผสมสานหลักการต่างๆได้แก่ การประเมินท่าทางและการเคลื่อนไหวของร่างกายรูปแบบและการใช้แรงของร่างกาย รวมถึงขอบเขตของงานที่อ้างอิงเข้ากับขนาดสัดส่วนร่างกาย มาใช้ประเมินสภาพการทำงาน ควบคู่ไปกับการใช้วิธีการทางจิตฟิสิกส์(psychophysical method) เพื่อวัดความรู้สึกทางด้านความล้าและปวดเมื่อยของร่างกาย รูปแบบการประเมินนี้จะให้ข้อมูลทางด้านการยศาสตร์ที่เป็นประโยชน์ต่อวิศวกรและเจ้าที่ความปลอดภัยของโรงงานในการทำงานร่วมกัน การพัฒนาระบบการประเมินความเสี่ยงครั้งนี้อาศัยเทคนิคการประเมินความเสี่ยงทางด้านการยศาสตร์จาก OWAS, RULA และ REBA มาเป็นพื้นฐานในการปรับปรุงรูปแบบการประเมินที่สามารถใช้งานได้ง่ายและสะดวกยิ่งขึ้น ครอบคลุมถึงลักษณะงานต่างๆ ในโรงเชื่อมตัวถังของอุตสาหกรรมประกอบรถยนต์

คำสำคัญ : การประเมินความเสี่ยง การยศาสตร์ โรงเชื่อมตัวถัง การประกอบรถยนต์ อุตสาหกรรมยานยนต์

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ 24-26 ตุลาคม 2550

การศึกษาและเปรียบเทียบภาวะปวดหลังบริเวณกระเบนเหน็บในกลุ่มอาชีพ พนักงานผู้ให้บริการ

The Study and Comparison of Employees’ Low Back Pain in Service Industry

เอกรัตน์ โภคสวัสดิ์¹ นภาพร รักบ้านเกิด² ยุทธชัย บรรเทิงจิตร^3* วิชัย วนดุรงค์วรรณ⁴

¹สาขาวิชาเทคโนโลยีอุตสาหการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย อ. ทุ่งสง จ. นครศรีธรรมราช

^2,3ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ เขตบางซื่อ กรุงเทพฯ 10800

⁴ภาควิชาศัลยศาสตร์ออร์โธปิดิคส์และกายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยมหิดล เขตบางกอกน้อย กรุงเทพฯ 10702

E-mail: ytc@kmitnb.ac.th*

Eakkarat Phoksawat¹ Napaporn Rukbankerd² Yuthachai Bunterngchit^3*

Vichai Vanadurongwan⁴

¹Rajamangala University of Technology Srivijaya 109 M. 2 T. Thumyai A. Thungsong Nakhon sri thumara

^2,3Department of Industrial Engineering, King Mongkut’s Institute of Technology North Bangkok, 1518 Pibulsongkram Rd., Bangsue, Bangkok 10800

⁴Department of Orthopaedic, Mahidol University, Bangkoknoi, Bangkok 10702

E-mail: ytc@kmitnb.ac.th*

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาภาวะระดับอาการปวดหลังบริเวณกระเบนเหน็บ (Oswestry : OSW) ในกลุ่มอาชีพพนักงานผู้ให้บริการ และวิเคราะห์หาปัจจัยที่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อการปวดหลังบริเวณดังกล่าว

วิธีการ : โดยทำการออกแบบแบบสอบถามภาวะอาการปวดหลังบริเวณกระเบนเหน็บ แล้วทำการสำรวจพนักงานผู้ให้บริการทั้งหมด 12 อาชีพ อาชีพละ 100 คน รวม 1,200 คน

ผลการศึกษา : พนักงานผู้ให้บริการมีเปอร์เซ็นต์ของการปวดหลังสูงที่สุด 3 ลำดับแรกคือ (1) พนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน (89%) (2) พยาบาล (85 %) และ (3) พนักงานนวดแผนโบราณ (82 %) และค่าเฉลี่ยของเปอร์เซ็นต์ OSW สูงสุด 3 อันดับแรก คือ (1) พนักงานนวดแผนโบราณ 15.8(±11.25)% (2) แม่บ้าน 15.1(±14.19)% และ (3) พนักงานขับรถ 13.3(±12.05)% ผลจากการวิเคราะห์หาปัจจัยที่มีผลกระทบต่อค่า OSW โดยใช้ ANOVA สรุปได้ว่าปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อค่า OSW ของพนักงานผู้ให้บริการหลายอาชีพอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) ได้แก่ อายุตัว อายุงานระยะเวลาในการทำงานเฉลี่ยต่อวัน ช่วงเวลาในการพักอิริยาบถในการทำงาน การเอี้ยวหรือบิดตัวและการก้มในขณะทำงาน และน้ำหนักของภาระที่ยก

จากการเปรียบเทียบวิธีการทำงานระหว่างพนักงานที่มีอาการปวดหลังมากกับพนักงานที่มีอาการปวดหลังน้อย โดยการสัมภาษณ์และศึกษาวิธีจากวิธีทำงานจริงและสร้างแผนภูมิกระบวนการปฏิบัติงาน สรุปได้ว่า พนักงานทั้ง 2 คนมีวิธีการทำงานที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น แม่บ้านที่มีอาการปวดหลังมากจะก้มหลังยกภาระ และมีการก้มหลังและหมุนตัวในขณะถูพื้น ส่วนแม่บ้านที่มีอาการปวดหลังน้อยจะย่อเข่าเพื่อใช้แรงขาช่วยในการยกภาระและถูพื้นในแนวตรงไม่มีการหมุนตัว เป็นต้น

คำสำคัญ ：  ภาวะปวดหลังบริเวณกระเบนเหน็บ อุตสาหกรรมบริการ ระดับความรุนแรงของการปวดหลัง

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ 24-26 ตุลาคม 2550

การเปรียบเทียบ การประเมินท่าทางการทำงานโดยวิธีทางการยศาสตร์ ในโรงงานอุตสาหกรรมจังหวัดเชียงใหม่

The Comparison of Ergonomics posture assessment methods in industry,

Chiang Mai Province

นิวิท เจริญใจ¹ ชัยยุทธ วงศ์อัจฉริยา² วันวิสา ติ๊บแก้ว³ ปาริชาต พีระเชื้อ⁴

E-mail: nivit@chiangmai.ac.th*

ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ อ.เมืองเชียงใหม่ จ.เชียงใหม่ 50200

Nivit Charoenchai¹ Chaiyuth Wongs-utshariya² Wanwisa Tipkaew³ Parichart Peerachur⁴

Department of Industrial Engineering, Faculty of Engineering, Chiang Mai University, Chiang Mai 50200

E-mail: nivit@chiangmai.ac.th*

วัตถุประสงค์ : ทำการเปรียบเทียบผลจากการประเมินท่าทางการทำงานด้วยวิธีทางการยศาสตร์ คือ Ovako Working Posture Analysis System (OWAS), Rapid Upper Limp Assessment (RULA) และ The Strain Index

วิธีวิจัย : โดยการวิจัยเริ่มจากการศึกษาวิธีการประเมินท่าทางการทำงานทั้ง 3 วิธี จากนั้นเลือกโรงงานที่เห็นว่าคนงานมีภาระทางการยศาสตร์สูง เช่น มีท่าทางการทำงานที่เคลื่อนไหวแบบต่อเนื่อง การทำงานซ้ำซาก ผิดธรรมชาติ หรืองานที่ใช้แรงมากจำนวน 5 โรงงาน ซึ่งประกอบด้วย โรงงานเซรามิก โรงงานเฟอร์นิเจอร์ไม้ 2 โรงงาน โรงงานทำอิฐ และโรงงานทำน้ำแข็ง โดยเลือกทำการศึกษาท่าทางการทำงานจำนวน 10 ท่าทางต่อหนึ่งโรงงาน โดยการเก็บข้อมูลด้วยการถ่ายวีดีโอ และทำการประเมินท่าทางการทำงานด้วยวิธีทั้ง 3 ที่กล่าวไปแล้วข้างต้น เมื่อได้ผลการประเมินแล้วจึงทำการเปรียบเทียบและสรุปผลการประเมินท่าทางการทำงาน รวมถึงข้อเสนอแนะในการปรับปรุงท่าทางการทำงาน

ผลการวิจัย : ผลจากการประเมินท่าทางการทำงานด้วยวิธี OWAS RULA และ Strain Index มีความสอดคล้องกัน และจากการประเมินท่าทางการทำงานของ 5 โรงงาน พบว่า โรงงานเซรามิก โรงงานเฟอร์นิเจอร์ไม้ และโรงงานทำอิฐ มีท่าทางการทำงานส่วนใหญ่มีความเสี่ยงสูงมาก ควรมีการแก้ไขวิธีการทำงาน หรือลักษณะท่าทางการทำงานโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และสำหรับ โรงงานทำน้ำแข็ง มีท่าทางการทำงานที่มีความเสี่ยงเช่นกัน แต่อยู่ในระดับรองลงมาโดยควรมีการแก้ไขวิธีการทำงาน หรือลักษณะท่าทางการทำงานโดยเร็วในอนาคตอันใกล้ ซึ่งผลที่ได้เหล่านี้สามารถนำไปเป็นแนวทางในการค้นหาท่าทางการทำงานที่มีความเสี่ยง เพื่อทำการแก้ไข และปรับปรุงท่าทางการทำงานต่อไป

คำสำคัญ : การประเมินท่าทางการทำงาน, OWAS, RULA, Strain Index

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ 24-26 ตุลาคม 2550

การปรับปรุงสถานีงานโดยใช้หลักการยศาสตร์ : กรณีศึกษา โรงงานอุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์พลาสติก

Workstation Improvement Utilizing Principles of Ergonomics : A Case Study of

A Plastic Production Factory

นพพร บุญประดับ^1* ธนพล บุปผา² ยุทธชัย บรรเทิงจิตร³

^1,2,3ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ เขตบางซื่อ กรุงเทพ 10800

E-mail: tanapon_bp@yahoo.com *

Nopphon Bunpradub^1* Tanapon Buppha² Yuthachai Bunterngchit³

^1,2,3Department of Industrial Engineering, King Mongkut’s Institute of Technology

North Bangkok, Bangsue, Bangkok 10800

E-mail: tanapon_bp@yahoo.com *

วัตถุประสงค์ : เพื่อลดระดับอาการปวดหลังอัน เนื่องมาจากการทำงานของพนักงานโรงงานผลิตภัณฑ์ พลาสติกตัวอย่าง

ผลการวิจัย : จากการสำรวจสุขภาพพนักงานหญิง ส่วนล่าง 60 คน พบว่าพนักงานในหน่วยงานเครื่องเป่า ขึ้นรูปพลาสติกมีอาการปวดหลังมากที่สุดถึงร้อยละ 72.7 และมีค่าดัชนีความไม่ปกติ (AI) สูงที่สุดคือมีค่าเฉลี่ย 4.0(±0.2) โดยการคำนวณจากอาสาสมัคร 5 คน จึง จำเป็นต้องลดอาการปวดหลังของพนักงานที่สถานีงาน เครื่องเป่าขึ้นรูปพลาสติก

จากการศึกษารายละเอียดการ ทำงานของผู้ถูกทดลองและประเมินค่าคะแนนท่าทางการ ทำงานหรือ RULA ได้ค่าเฉลี่ย 6.4(±0.6) และจากการวัด ค่า EMG ที่กล้ามเนื้อหลัง 4 จุด ได้แก่ Infraspinatus ด้านซ้ายและขวา Erector spinae ด้านซ้ายและขวามีค่า 47.2(±4.6)%, 55.5(±5.3)%, 39.8(±1.8)% และ 47.6(±4.1)% ของ MVE ตามลำดับ จึงปรับปรุงสถานีงาน โดยออกแบบและสร้างสถานีงานใหม่ และให้ทดลองใช้ 8 สัปดาห์ แล้ววัดค่าตัวแปรต่างๆหลังปรับปรุงสถานีงาน พบว่าผู้ถูกทดลองมีค่าเฉลี่ยของดัชนีความไม่ปกติ 1.1(±0.1) มีค่าเฉลี่ยคะแนน RULA 2.2(±0.5) และมี ค่าเฉลี่ยเปอร์เซ็นต์ของ EMG ที่กล้ามเนื้อหลังเมื่อ เปรียบเทียบกับค่า MVE เป็น 29.4(±2.5)%, 33.7(±0.9)%, 19.4(±1.1)% และ 22.5(±1.6)% ตามลำดับ

ผลการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของตัวแปรต่างๆ ก่อนและหลังปรับปรุงสถานีงาน โดยใช้สถิติ t พบว่า ค่าเฉลี่ยของดัชนีความไม่ปกติ ค่าเฉลี่ยของคะแนน RULA และค่าเฉลี่ยเปอร์เซ็นต์ของ EMG ที่กล้ามเนื้อทั้ง 4 จุด เมื่อเปรียบเทียบกับค่า MVE ลดลงอย่างมี นัยสำคัญ (p<0.05)

คำสำคัญ : อาการปวดหลังส่วนล่าง ดัชนีความผิดปกติ สถานีงาน

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ 24-26 ตุลาคม 2550

ระดับเสียงดังสูงสุดที่สามารถทำให้ระดับการได้ยินกลับคืนสู่ สภาพปกติก่อนการทำงานในวันถัดไป

Maximum Level of Noise That Can Be Recovered to Normal

Before the Next Working Shift

นพพร บุญประดับ¹* สมชาย พรชัยวิวัฒน์ ² ยุทธชัย บรรเทิงจิตร³

^1,2,3ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ

1518 ถนนพิบูลสงคราม บางซื่อ กทม 10800

E-mail: aunnopphon@hotmail.com*

Nopphon Boonyapradub^1* Somchai Pornchaivivat² Yuthachai Bunterngchit³

^1,2,3 Department of Industrial Engineering, King Mongkut’s Institute of Technology

1518 Pibulsongkram Rd., Bangsue, Bangkok 10800

E-mail: aunnopphon@hotmail.com *

วัตถุประสงค์ : การกำหนดระดับเสียงที่เป็นอันตรายต่อการได้ยิน

วิธีการ : ศึกษาการเปลี่ยนแปลงของ ระดับการเริ่มได้ยินของหูของพนักงานหญิงจำนวน 120 คน มีอายุระหว่าง 18-26 ปี อายุงานระหว่าง 0-2 ปี และ มีระดับการได้ยินปกติโดยศึกษา 30 คนต่อ 1 ระดับเสียง อาสาสมัครไม่ใส่อุปกรณ์ปกป้องอันตรายส่วนบุคคล (PPD/PPE) และมีลำดับการทดลองแบบสุ่ม โดยทดลอง คนละ 24 ครั้ง ก่อนและหลังการทำงานแต่ละวัน โดยใช้ โปรแกรม MINITAB V.13 มาวิเคราะห์ข้อมูล

ผลการวิจัย : จากการทดลองนี้และสรุปว่า

(1) แผนกขึ้นรูปโรงงานกระเบื้องดิน เผาและเซรามิกมีระดับเสียง 73.96 dB(A)ระดับการเริ่ม ได้ยินเฉลี่ยก่อนและหลังการทำงานไม่มีความแตกต่างกัน

(2) แผนกลงคัดเลือก ในโรงงานเดียวกันมีระดับเสียง 82.95 dB(A) ระดับการเริ่มได้ยินเฉลี่ยก่อน และ หลัง การทำงานไม่มีความแตกต่างกัน

(3) แผนก A-POLY โรงงานทออวนมีระดับเสียง 90.08 dB(A) ระดับการเริ่มได้ยินเฉลี่ยก่อนและหลังมีความ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ (p<0.05) มีค่าเฉลี่ยระดับการได้ยินที่ความถี่ 500-2000 Hz เท่ากับ 22.44 dB ซึ่ง อยู่ในระดับหูปกติโดยแนวโน้มเริ่มเข้าใกล้ระดับหูตึง เล็กน้อย และผลต่างการเริ่มได้ยินก่อนทำงานใน 2 วัน ติดต่อกันเฉลี่ย 13.2 dB

(4) แผนกทอผ้าชั้น2 โรงงานทอ ผ้า มีระดับเสียง 101.97 dB(A) ระดับการเริ่มได้ยินเฉลี่ย ก่อนและหลังมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ (p<0.05) มีค่าเฉลี่ยระดับการได้ยินที่ความถี่ 500-2000 Hz เท่ากับ 25.58 dB ซึ่งอยู่ในระดับหูตึงน้อยและผลต่าง การเริ่มได้ยินก่อนทำงานใน 2 วันติดต่อกันเฉลี่ย 22.5 dB

สรุป : ได้ว่าระดับเสียงที่เป็นอันตรายต่อหู เริ่มขึ้นที่ ระดับเสียงเฉลี่ย 90.08 dB(A)

คำสำคัญ : การสูญเสียการได้ยิน ระดับการเริ่มได้ยิน ระดับการเริ่มได้ยินปกติ

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ 24-26 ตุลาคม 2550

การลดอาการปวดหลังส่วนล่างของพนักงานเตรียมผ้า..กรณีศึกษาโรงงานย้อมผ้าถัก

The Study and Comparison of Employees’ Low Back Pain in Manufacturing

Industries

นิธิดา จิรโชคนุเคราะห์ ยุทธชัย บรรเทิงจิตร*

ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ

E-mail: ytc@kmitnb.ac.th*

วัตถุประสงค์ : เพื่อลดระดับอาการปวดหลังอันเนื่องมาจากการทำงานของพนักงานในโรงงานย้อมผ้าถักตัวอย่าง

ผลการวิจัย : แผนกโกดังผ้าดิบ มีดัชนีความไม่ปกติ (AI) สูงที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับหน่วยงานอื่น ๆ คือมีค่าเฉลี่ย 3.4 ซึ่งหมายถึงจำเป็นต้องได้รับการแก้ไข จากนั้นสุ่มตัวอย่างพนักงานในแผนกโกดังผ้าดิบ 5 คนและศึกษาค่า RULA, EMG และแรงกดที่หมอนรองกระดูก L5/S1 ในขณะทำงานปกติคือยกม้วนผ้าหนัก 40 กก. คำนวณค่า RULA ได้ค่าเฉลี่ย 7 การวิเคราะห์สัญญาณไฟฟ้ากล้ามเนื้อ (EMG) ได้ค่าเฉลี่ยกล้ามเนื้อหลังส่วนล่างด้านซ้ายและขวา คิดเป็น 68.8% และ 59.1% ของสัญญาณไฟสูงสุดของกล้ามเนื้อ ตามลำดับ

จากการคำนวณค่าแรงกดที่หมอนรองกระดูก L5/S1 ได้ค่าสูงสุด 6,025.5 N. จึงได้ปรับปรุงการทำงานโดยการใช้โต๊ะปรับระดับและทำการทดลอง 2 วิธี คือ (1) ให้อาสาสมัครดึงม้วนผ้าออกจากพาลเล็ทแทนการก้มยก (2)ให้อาสาสมัครดึงม้วนผ้าออกจากพาลเล็ทและใช้แผ่นพลาสติกรองระหว่างม้วนผ้าผลการทดลองวิธีแรกได้สัญญาณ EMG 58.2% และ 49.1% ตามลำดับ คำนวณค่า RULA ได้ค่าเฉลี่ย 6 ค่าแรงกดที่หมอนรองกระดูกL5/S1 มากที่สุด 5,835.9 N.

ผลการทดลองวิธีหลังได้สัญญาณ EMG 34.9% และ 27.8% ตามลำดับ คำนวณค่า RULA ได้ค่าเฉลี่ย 6 ค่าแรงกดที่หมอนรองกระดูกL5/S1 มากที่สุด 3,748.8 N.

สรุป : การเปลี่ยนท่าทางการทำงานใหม่และนำแผ่นพลาสติกมารองระหว่างม้วนผ้ามีผลทำให้ลดการบาดเจ็บหลังส่วนล่างลงได้

คำสำคัญ : สัญญาณไฟฟ้ากล้ามเนื้อ (EMG) หมอนรองกระดูก L5/S1 โต๊ะปรับระดับ

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ 24-26 ตุลาคม 2550

การกำหนดน้ำหนักสูงสุดที่ยอมรับได้สำหรับการยกภาระด้วยมือ โดยใช้แบบจำลองทางชีวกลศาสตร์

The Determination of Maximum Acceptable Weight for Manual Lifting by

Using Biomechanical Model

นรินทร์ จี้ส้ม* ยุทธชัย บรรเทิงจิตร

ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ

E-mail: Narin_jeesom@yahoo.com *

Narin Jeesom* Yuthachai Bunterngchit

Department of Industrial Engineering, Faculty of Engineering,

King mungkut’s institute of technology noth bankok, Bangsu, bankok 10800

E-mail: Narin_jeesom@yahoo.com *

วัตถุประสงค์ : การศึกษาถึงปัจจัยที่มีผลต่อการยกภาระด้วยมือ เพื่อหาค่าน้ำหนักสูงสุดที่ยอมรับได้ที่ทำให้เกิดความปลอดภัยในการยกภาระ

วิธีทำ : โดยใช้วิธีการทางชีวกลศาสตร์ทั้งในสภาวะสถิตและสภาวะพลวัต ในการหาค่าแรงและโมเมนต์ที่กระทำต่อหมอนรองกระดูกสันหลังส่วนล่างบริเวณ L5/S1 เทียบกับค่าแรงกดอัดที่ยอมรับได้ตามมาตรฐานขั้นต่ำของ NIOSH และเทียบกับสมการคำนวณค่า Compressive Strength ซึ่งมีปัจจัยที่ทำการศึกษา 5 ปัจจัย คือ น้ำหนักในการยก (W) ความสูงในการยก (H) ความถี่ในการยก (F) ลักษณะการยก (L) และท่าทางการยก (M)

ผลการทดสอบ : ปัจจัยทั้งหมดมีผลต่อค่าแรงกดอัดที่หมอนรองกระดูกสันหลังส่วนล่างบริเวณL5/S1 อย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) ในส่วนของปัจจัยร่วมไม่มีผลต่อค่าแรงกดอัด ซึ่งสามารถแสดงโมเดลทางคณิตศาสตร์เพื่อใช้ในการคำนวณค่าแรงกดอัดได้ดังสมการ FC=1638 + 117(W) + 6.11(H) + 71.6(F) - 276(L)-104(M) และสามารถแสดงโมเดลทางคณิตศาสตร์เพื่อใช้ในการคำนวณค่านํ้าหนักสูงสุดเทียบกับค่า Action Limit ได้ดังสมการ WAL = 15.060 - 0.052(H) - 0.612(F)+ 2.359(L) + 0.889(M) และคำนวณค่านํ้าหนักสูงสุดเทียบกับค่า Compressive Strength ได้ดังสมการ WCS =24.59 - 0.052(H) - 0.612(F) + 2.359(L) + 0.889(M)

คำสำคัญ : วิธีการทางชีวกลศาสตร์, แรง, โมเมนต์, สภาวะสถิต, สภาวะพลวัต

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ 24-26 ตุลาคม 2550

ผลการทดสอบการประเมินงานยกของด้วยมือด้วยโปรแกรม ML-Expert ในโรงงานตัวอย่าง

ML-Expert System Testing Result for Evaluation of Manual Lifting Task

in the Sample Factories

ประจวบ กล่อมจิตร

ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการและการจัดการ คณะวิศวกรรมศาสตร์และเทคโนโลยีอุตสาหกรรม

มหาวิทยาลัยศิลปากร จ.นครปฐม 73000, โทร.034-219362, 081-8069875 E-mail: prachuab@su.ac.th

Prachuab Klomjit

Department of Industrial Engineering and Management, Faculty of Engineering and

Industrial Technology, Silpakorn University, Muang, Nakornpathom 73000

E-mail: prachuab@su.ac.th

วัตถุประสงค์ : เพื่อเปรียบเทียบผลการประเมินและปรับปรุงงานของกลุ่มที่ใช้โปรแกรมระบบผู้เชี่ยวชาญที่พัฒนาขึ้นโดยตั้งชื่อว่า “ML-Expert” กับกลุ่มที่ใช้วิธีปกติปรับปรุงงาน

วิธีการ : การทดสอบใน 3 โรงงานโดยแบ่งการทดสอบออกเป็น 2 กลุ่ม เปรียบเทียบกันระหว่าง กลุ่มที่ใช้โปรแกรมและกลุ่มที่ใช้สมการ RLE (NIOSH Revised Lifting Equation 1991) โดยใช้กระบวนการกลุ่มพัฒนาวิธีการทำงาน QCC ซึ่งใช้รอบระยะเวลาครั้งละ 1 เดือนเป็นเวลา 5 เดือน

ผลการวิจัย : พบว่าใน 9 ประเด็น คือ จากแบบสัมภาษณ์พนักงาน (AI:Abnormal Index) การวิเคราะห์ทางชีวกลศาสตร์ที่หมอนรองกระดูก L5/S1 การวิเคราะห์ LI (Lifting Index) ตามสมการ RLE ร้อยละของการนำไปใช้งาน ความพอใจในระบบ ประสิทธิภาพการปรับปรุง เวลาที่ใช้ในการคำนวณอัตราการผลิตและของเสีย คุณภาพชีวิต (ความเมื่อยล้าการเจ็บป่วย และการหยุดงาน)ระบบผู้เชี่ยวชาญที่สร้างขึ้น มีผลการทดสอบที่ดีกว่าวิธีอื่นๆ โดยเฉพาะ ในด้านประสิทธิภาพการปรับปรุง เวลาที่ใช้ปรับปรุง ความพึงพอใจ อัตราการผลิต มีระดับที่ดีกว่าวิธีการอื่นอย่างมีนัยสำคัญในระดับความเชื่อมั่น 95%

คำสำคัญ : การยศาสตร์  ระบบผู้เชี่ยวชาญ งานยกของด้วยมือ  การประเมินภาระงาน

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ 24-26 ตุลาคม 2550

การประเมินผลกระทบของอุณหภูมิต่อการสวมใส่เข็มขัดรัดหน้าท้องในงานยก โดยวิธีการทางการยศาสตร์

The Effect of Ambient Temperature on Wearing Back Belt

หฤทัย โลหะศิริวัฒน์^1* ธนิน ดำรงผาติ² วรพจน์ สกุลเทอดเกียรติ³

^1,2,3ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เขตปทุมวัน กรุงเพทฯ 10330

E-mail: paklinkz@hotmail.com*

Haruetai Lohasiriwat^1* Tanin Dumrongpati² Vorapoj Sakulterdkiat³

^1,2,3Department of Industrial Engineering, Faculty of Engineering, Chulalongkorn

University, Patumwan, Bangkok 10330

E-mail: paklinkz@hotmail.com*

วัตถุประสงค์ : การศึกษานี้เป็นการพิจารณาผลกระทบของการใส่เข็มขัดรัดหน้าท้องขณะทำการยกของในระนาบเดียวต่อตัวแปรที่แสดงค่าภาระงานตามวิธีทางการยศาสตร์ ทั้งทางกายและจิตใจ

วิธีการ : การพิจารณาค่าเฉลี่ยโมเมนต์ที่กระทำที่หลังส่วนล่าง อัตราการเต้นหัวใจ การประเมินภาระงานด้วยแบบสอบถาม Borg Scale และค่าสูงสุดของการประเมินน้ำหนักยกที่ยอมรับได้ด้วยตนเอง (Maximum acceptable weight limit, MAWL) ภาวะอุณหภูมิที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ 25 และ 30 องศาเซลเซียส การทดลองกระทำกับอาสาสมัครชาย 8 คน

ผลการศึกษา : การใช้เข็มขัดรัดหน้าท้องในภาวะอุณหภูมิต่างๆไม่ส่งผลให้มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในทุกตัวแปรที่ศึกษา โดยพบแต่ความแตกต่างเพียงเล็กน้อย ดังนี้ การใช้เข็มขัดรัดหน้าท้อง จะมีผลให้ภาระทางกายน้อยกว่าเมื่อเทียบกับไม่ใช้เข็มขัด (ค่าเฉลี่ยโมเมนต์ที่หลังส่วนล่าง 80.14 และ 82.38 นิวตัน-เมตร อัตราการเต้นหัวใจ 115.1 และ 116.7 ครั้ง/นาที ตามลำดับ) การทำงานในภาวะอุณหภูมิต่ำ จะมีผลให้ภาระทางกายน้อยกว่าการทำงานในภาวะอุณหภูมิสูง (ค่าเฉลี่ยโมเมนต์ที่หลังส่วนล่าง 80.87 และ 81.65 นิวตัน-เมตร อัตราการเต้นหัวใจ 115.0 และ 116.8 ครั้ง/นาที ตามลำดับ) ในขณะที่ การประเมินทางด้านจิตวิทยาพบว่า การทำงานในอุณหภูมิสูง จะได้ผลการประเมินภาระทางใจมากกว่าในอุณหภูมิต่ำจากการประเมินค่า Borg Scale คือ 13 และ 12 ตามลำดับในขณะที่ค่า MAWL ประเมินได้ 15.0 กิโลกรัม ทั้งสองกรณี ส่วนการใส่หรือไม่ใส่เข็มขัดรัดหน้าท้องไม่ทำให้ผลการประเมินเปลี่ยนไปทั้งสองตัวแปร คือ การประเมิน Borg Scale เท่ากับ 13 และ MAWL เท่ากับ 15.1 ทั้งสองกรณี

อย่างไรก็ตาม จาการสัมภาษณ์พบว่า เข็มขัดรัดหน้าท้องจะเพิ่มความรู้สึกเหนื่อยล้าหากต้องสวมใส่ในภาวะอุณหภูมิสูง เนื่องจากความอึดอัด และรำคาญจากความร้อนที่เพิ่มขึ้น ซึ่งผลการศึกษาแสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ที่จะเกิดผลกระทบต่อภาระงานทางจิตใจเมื่อพิจารณาทั้ง 2 ปัจจัย (การใส่เข็มขัด และอุณหภูมิการทำงาน) ร่วมกัน

คำสำคัญ เข็มขัดรัดหน้าท้อง  อุณหภูมิ  ยก  การยศาสตร์

Credit : การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ 24-26 ตุลาคม 2550

การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ

ประจำปี พ.ศ. 2551

1. เจษฎา กาญจนภัทรานนท์, จรรยา จิตราพิเนตร, วิชัย วนดุรงค์วรรณ, & ยุทธชัย บรรเทิงจิตร. (2551). การศึกษาและเปรียบเทียบภาวะปวดหลังบริเวณกระเบนเหน็บของพนักงานที่ทำงานในโรงงานอุตสาหกรรม. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551. คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
2. ธนชิต ขันทราช และ นิวิท เจริญใจ. (2551). ระยะเวลาการทำงานและหยุดพักที่เหมาะสมเพื่อลดความล้าในพนักงานตรวจสอบคุณภาพขวดกะกลางคืนของโรงงานผลิตเครื่องดื่ม. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551. คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
3. ภัทธีรา ม้วนจั่น และ นิธิศ บริสุทธิ์. (2551). การศึกษาความสามารถและทักษะในการประเมินและบริหารอารมณ์ของตนเอง และผู้อื่น กรณีศึกษาบุคลากรในโรงงานผลิตเส้นก๋วยเตี๋ยวแห่งหนึ่ง. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551. คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
4. ศิลปชัย วัฒนเสย. (2551). การนำเทคนิค 5ส มาประยุกต์ใช้ในงานเคเบิลสายโทรศัพท์. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551. คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
5. สุรสิทธิ์ ระวังวงศ์ และ จักรนรินทร์ ฉัตรทอง. (2551). การศึกษาขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนระดับอนุบาลชายและหญิงในภาคใต้ของประเทศไทย. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551. คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
6. สุรสิทธิ์ ระวังวงศ์ และ พันธ์ยศ วรเชฐวราวัตร์. (2551). การศึกษาขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนชายและหญิงระดับประถมศึกษาในภาคใต้ของประเทศไทย. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551. คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
7. อดุลย์ โอวสุวรรณกุล, ภาณุเดช แสงสีดำ และ ยุทธชัย บรรเทิงจิตร. (2551). การศึกษาเบื้องต้นเพื่อลดอาการปวดหลังของเกษตรกร : กรณีศึกษาชาวนาใน 3 ตำบลของอำเภอระโนด จังหวัดสงขลา. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2551. คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ประจำปี พ.ศ. 2550

1. Ungul Laptaned. (2550). Developing a Tree Stem Small Grinding Car by Considering Ergonomic and Anthropometry. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ 24-26 ตุลาคม 2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
2. กฤษดา พิมพ์สกุล, อนุสรณ์ แสงสวัสดิ์ และ ยุทธชัย บรรเทิงจิตร. (2550). การศึกษาเบื้องต้นเพื่อกำหนดรูปทรงใบหน้าคนไทย : กรณีศึกษานักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
3. นพฉัตร วิริยานุกูล และ พงศิริ จงกล. (2550). การศึกษาผลกระทบจากการทำงานของคนงานตัดหญ้า. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
4. นพพร บุญประดับ, ธนพล บุปผา และ ยุทธชัย บรรเทิงจิตร. (2550). การปรับปรุงสถานีงานโดยใช้หลักการยศาสตร์ : กรณีศึกษาโรงงานอุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์พลาสติก. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
5. นพพร บุญประดับ, สมชาย พรชัยวิวัฒน์ และ ยุทธชัย บรรเทิงจิตร. (2550). ระดับเสียงดังสูงสุดที่สามารถทำให้ระดับการได้ยินกลับคืนสู่สภาพปกติก่อนการทำงานในวันถัดไป. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
6. นรินทร์ จี้ส้ม และ ยุทธชัย บรรเทิงจิตร. (2550). การกำหนดน้ำหนักสูงสุดที่ยอมรับได้สำหรับการยกภาระด้วยมือ โดยใช้แบบจำลองทางชีวกลศาสตร์. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
7. นริศ เจริญพร, ฌานนท์ พูนกวิน, & จิรายุ ยุวธานนท์. (2550). การพัฒนาระบบประเมินความเสี่ยงเพื่อการออกแบบทางด้านการยศาสตร์ กรณีศึกษาในอุตสาหกรรมประกอบรถยนต์. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
8. นิธิดา จิรโชคนุเคราะห์ และ ยุทธชัย บรรเทิงจิตร. (2550). การลดอาการปวดหลังส่วนล่างของพนักงานเตรียมผ้า..กรณีศึกษาโรงงานย้อมผ้าถัก. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
9. นิธิพงศ์ วิไลพันธุ์ และ ยุทธชัย บรรเทิงจิตร. (2550). การศึกษาสัมประสิทธิ์ความเสียดทานระหว่างพื้นเดินและพื้นรองเท้า ภายใต้สภาวะพื้นผิวที่แตกต่างกัน. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
10. นิธิพงศ์ วิไลพันธุ์, จิราภรณ์ จันทร์สว่าง, ยุทธชัย บันเทิงจิตร และ ชัยพร วงศ์พิศาล. (2550). การลดเวลาในการตรวจสอบสายเคเบิลอินฟินิแบนด์ กรณีศึกษาแผนกตรวจสอบ โรงงานผลิตสายเคเบิล. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
11. นิวิท เจริญใจ, ชัยยุทธ วงศ์อัจฉริยา, วันวิสา ติ๊บแก้ว และ ปาริชาต พีระเชื้อ. (2550). การเปรียบเทียบ การประเมินท่าทางการทำงานโดยวิธีทางการยศาสตร์ ในโรงงานอุตสาหกรรมจังหวัดเชียงใหม่. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
12. ประจวบ กล่อมจิตร. (2550). ผลการทดสอบการประเมินงานยกของด้วยมือด้วยโปรแกรม ML-Expert ในโรงงานตัวอย่าง. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
13. มณีรัตน์ ปัจฉิมะศิริ, & ยุทธชัย บรรเทิงจิตร. (2550). การศึกษาขนาดเท้าของคนงานไทยในอุตสาหกรรม. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
14. มณีรัตน์ ปัจฉิมะศิริ, วิรุฬห์ พูนลาภทวี, & ยุทธชัย บรรเชิงจิตร. (2550). การศึกษาขนาดร่างกายของผู้พิการและทุพพลภาพช่วงล่างไทย. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
15. ยุทธชัย บรรเทิงจิตร และ กฤษดา พิมพ์สกุล. (2550). การศึกษาขนาดสัดส่วนชายไทยในอุตสาหกรรม. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
16. เสาวนิตย์ จันทนโรจน์, วุฒิชัย ชนินทร์ประเสริฐ และ ยุทธชัย บรรเทิงจิตร. (2550). การวัดสัดส่วนร่างกายผู้สูงอายุไทย. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
17. หฤทัย โลหะศิริวัฒน์, ธนิน ดารงผาติ และ วรพจน์ สกุลเทอดเกียรติ. (2550). การประเมินผลกระทบของอุณหภูมิต่อการสวมใส่เข็มขัดรัดหน้าท้องในงานยก โดยวิธีการทางการยศาสตร์. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
18. เอกรัตน์ โภคสวัสดิ์, นภาพร รักบ้านเกิด, ยุทธชัย บรรเทิงจิตร และ วิชัย วนดุรงค์วรรณ. (2550). การศึกษาและเปรียบเทียบภาวะปวดหลังบริเวณกระเบนเหน็บในกลุ่มอาชีพพนักงานผู้ให้บริการ. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ.2550. ณ โรงแรม Royal Phuket City จังหวัดภูเก็ต: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.