Suitability
of desk and chair in classroom and anthropometric data of first grader in
primary school.
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความเหมาะสมของขนาดโต๊ะและเก้าอี้กับขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่
1 และประเมินความเหมาะสมของสัดส่วนดังกล่าว กลุ่มตัวอย่างนักเรียนเป็นนักเรียนอายุ
7 ปีในโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง
มีจำนวน 47 คน (ชาย 24 คนและหญิง 23
คน) การวัดขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนวัดโดยชุดอุปกรณ์วัดขนาดสัดส่วนร่างกาย
โดยทำการวัดทั้งหมด 6 สัดส่วน คือ ความสูง (S)
ความสูงของกลางหลัง (SUH) ความกว้างของสะโพกขณะนั่ง
(HW) ระยะระหว่างสะโพกถึงข้อพับด้านในของหัวเข่า (BPL) ความสูงของข้อศอกขณะนั่ง (EHS) และความสูงของข้อพับ (PH)
การวัดขนาดสัดส่วนโต๊ะเก้าอี้วัดทั้งหมด 5 สัดส่วน
คือ ระยะระหว่างที่นั่งกับความสูงของโต๊ะ(SDH)
ความกว้างของที่นั่ง (SW) ความสูงของที่นั่ง (SH) ความลึกของที่นั่ง (SD) และระยะขอบบนของพนักพิง (UEB) ข้อมูลขนาดสัดส่วนร่างกายของนักเรียนนำมาวิเคราะห์ตามหลักการทางสถิติ
จากนั้นนำข้อมูลขนาดสัดส่วนร่างกายและสัดส่วนของโต๊ะเก้าอี้ที่วัดได้มาวิเคราะห์ความเหมาะสมตามหลักการทางการยศาสตร์
ซึ่งพบว่า ค่า SDH SW SH SD และ UEB มีระดับความเหมาะสม
เป็นร้อยละ 2.1 91.5 19.2
53.2 และ 100 ตามลำดับ เนื่องจากค่า UEB มีความเหมาะสมร้อยละ
100 ดังนั้นจึงทำการปรับค่าสัดส่วนเฉพาะ 4 ค่าเพื่อทำให้ได้ค่าระดับความเหมาะสมที่เพิ่มมากขึ้น ผลที่ได้จากการปรับสัดส่วนโต๊ะเก้าอี้
พบว่าระดับความเหมาะสมของ SDH SW
SH และ SD เพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 72.3 93.6
80.8 และ 70.2 ตามลำดับ จากผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าขนาดสัดส่วนโต๊ะเก้าอี้ของนักเรียนที่ใช้ในปัจจุบันควรจะมีการปรับโดยใช้หลักการทางการยศาสตร์
เพื่อจะลดระดับความไม่เหมาะสมของสัดส่วนดังกล่าว
ซึ่งอาจจะนำไปสู่ปัญหาเกี่ยวกับโครงสร้างร่างกายของนักเรียนในอนาคต
คำสำคัญ: เฟอร์นิเจอร์ในห้องเรียน นักเรียนระดับประถมศึกษา การวัดขนาดสัดส่วนร่างกาย การยศาสตร์ ความไม่เหมาะสม
